1- منظور از" محاربه با خدا و پيامبر" آن چنان كه در احاديث اهل بيت وارد شده و شان نزول آيه نيز كم و بيش به آن گواهى مى‌دهد اين است كه:

كسى با تهديد به اسلحه به جان يا مال مردم تجاوز كند، اعم از اينكه به صورت دزدان گردنه‌ها در بيرون شهرها چنين كارى كند و يا در داخل شهر، بنا بر اين افراد چاقوكشى كه حمله به جان و مال و نواميس مردم مى‌كنند نيز مشمول آن هستند.

ضمنا جالب توجه است كه محاربه و ستيز با بندگان خدا در اين آيه به عنوان محاربه با خدا معرفى شده و اين تاكيد فوق العاده اسلام را در باره حقوق انسانها و رعايت امنيت آنان ثابت مى‌كند.

2- منظور از قطع دست و پا طبق آنچه در كتب فقهى اشاره شده همان مقدارى است كه در مورد سرقت بيان گرديده يعنى تنها بريدن چهار انگشت از دست يا پا مى‌باشد [1] 3- آيا مجازاتهاى چهارگانه فوق جنبه تخييرى دارد يعنى حكومت اسلام هر كدام از آنها را در باره هر كسى صلاح ببيند اجراء مى‌كند، و يا متناسب با چگونگى جرم و جنايتى است كه از آنها انجام گرفته؟ يعنى اگر افراد محارب دست به كشتن انسانهاى بى‌گناهى زده‌اند مجازات قتل براى آنها انتخاب مى‌شود و اگر اموال مردم را با تهديد به اسلحه ببرند انگشتان دست و پاى آنها قطع مى‌شود و اگر هم دست به آدم‌كشى و هم سرقت اموال زده باشند اعدام مى‌شوند و جسد آنها براى عبرت مردم مقدارى به دار آويخته مى‌شود و اگر تنها اسلحه به روى مردم كشيده‌اند بدون اينكه خونى ريخته شود و يا سرقتى انجام گيرد به شهر ديگرى تبعيد خواهند شد، شك نيست كه معنى دوم به حقيقت نزديكتر است، و اين مضمون در چند حديث كه از ائمه اهل بيت ع نقل شده وارد

[1] كنز العرفان فى فقه القرآن جلد 2 صفحه 352.