بر ما كند همانند خشمى است كه انسان نسبت به فرزند خود دارد يعنى بزودى اين خشم فرو مى‌نشيند!.

[سوره المائدة (5): آيه 19]

يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلى‌ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا ما جاءَنا مِنْ بَشِيرٍ وَ لا نَذِيرٍ فَقَدْ جاءَكُمْ بَشِيرٌ وَ نَذِيرٌ وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (19)

ترجمه:

19- اى اهل كتاب! رسول ما به سوى شما آمد در حالى كه بدنبال" فترت" ميان پيامبران، حقايق را براى شما بيان مى‌كند مبادا (روز قيامت بگوئيد نه بشارت دهنده‌اى به سوى ما آمد، و نه بيم دهنده‌اى، (هم اكنون پيامبر) بشارت دهنده و بيم دهنده به سوى شما آمد و خداوند بر همه چيز توانا است.

تفسير:

باز در اين آيه روى سخن به اهل كتاب است:" اى اهل كتاب و اى يهود و نصارى پيامبر ما بسوى شما آمد و در عصرى كه ميان پيامبران الهى فترت و فاصله‌اى واقع شده بود حقايق را براى شما بيان كرد، مبادا بگوئيد از طرف خدا بشارت دهنده و بيم دهنده بسوى ما نيامد".

(يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلى‌ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ أَنْ تَقُولُوا ما جاءَنا مِنْ بَشِيرٍ وَ لا نَذِيرٍ).

آرى" بشير" و" نذير" يعنى پيامبر اسلام ص كه افراد با ايمان و نيكوكار را به رحمت و پاداش الهى بشارت داده و افراد بى‌ايمان و گنهكار و آلوده را از كيفرهاى الهى بيم ميدهد بسوى شما آمد (فَقَدْ جاءَكُمْ بَشِيرٌ وَ نَذِيرٌ).