او به كتب مسيحيت بوده است و گر نه منابع موجود مسيحيت با صراحت، مساله" وحدت در تثليث" را بيان داشته است ولى شايد اين گونه كتابها در آن زمان به دست امثال فخر رازى نرسيده بوده است.

سپس براى ابطال عقيده الوهيت مسيح ع قرآن چنين ميگويد:" اگر خدا بخواهد مسيح و مادرش مريم و تمام كسانى را كه در زمين زندگى ميكنند هلاك كند چه كسى ميتواند جلو آن را بگيرد".

(قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً إِنْ أَرادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً).

اشاره به اينكه مسيح ع مانند مادرش مريم و مانند همه افراد بشر انسانى بيش نبود و بنا بر اين از نظر مخلوق بودن در رديف ساير مخلوقات است و بهمين دليل فنا و نيستى در ذات او راه دارد و چنين چيزى كه نيستى براى او تصور ميشود چگونه ممكن است خداوند ازلى و ابدى باشد؟!.

و يا به تعبير ديگر اگر مسيح ع خدا باشد آفريدگار جهان نميتواند او را هلاك كند و به اين ترتيب قدرتش محدود خواهد بود و چنين كسى نميتواند خدا باشد زيرا قدرت خدا مانند ذاتش نامحدود است (دقت كنيد).

تكرار كلمه مسيح ابن مريم در اين آيه شايد براى اشاره باين حقيقت است كه خود شما معترفيد كه مسيح ع فرزند مريم بود و از مادرى متولد شد، روزى جنين بود و روزى ديگرى طفل نوزاد و تدريجا پرورش يافت و بزرگ شد، آيا خدا ممكن است در محيط كوچكى همچون رحم مادر جاى گيرد و اينهمه تغييرات و تحولات پيدا كند و نياز بمادر در دوران جنينى و در دوران شيرخوارگى داشته باشد؟!.

قابل توجه اينكه آيه فوق غير از ذكر عيسى ع نام مادر او را هم بالخصوص با كلمه" و امه" ميبرد و به اين ترتيب مادر مسيح ع را از ميان ساير مردم روى زمين مشخص ميكند، ممكن است اين تعبير بخاطر آن باشد كه مسيحيان‌