[سوره المائدة (5): آيه 12]

وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ بَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيباً وَ قالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكاةَ وَ آمَنْتُمْ بِرُسُلِي وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ لَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ فَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ (12)

ترجمه:

12- خدا از بنى اسرائيل پيمان گرفت، و از آنها دوازده رهبر و سرپرست برانگيختيم و خداوند (به آنها) گفت من با شما هستم، اگر نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد و به رسولان من ايمان بياوريد و آنها را يارى كنيد و بخدا قرض الحسن بدهيد (در راه او به نيازمندان كمك كنيد) گناهان شما را مى‌پوشانم (مى‌بخشم) و شما را در باغهاى بهشت كه نهرها از زير درختان آن جارى است وارد مى‌كنم، اما هر كس بعد از اين كافر شود از راه راست منحرف گرديده است.

تفسير:

در اين سوره از آغاز اشاره به مساله وفاى به عهد شده، و اين معنى بمناسبتهاى مختلف تكرار گرديده است، از جمله در آيه فوق است، و شايد يك فلسفه اينهمه تاكيد پى در پى روى مساله وفاى به عهد و مذمت از پيمان شكنى، براى اهميت دادن به مساله پيمان غدير است كه در آيه 67 خواهد آمد.

در آغاز آيه مورد بحث ميفرمايد:" ما از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم كه بدستورات ما عمل كنند و بدنبال اين پيمان دوازده رهبر و سرپرست براى آنها