تفسير:

بدنبال يادآورى نعمتهاى الهى در چند آيه قبل، در اين آيه روى سخن را بار ديگر به مسلمانان كرده و قسمتى ديگر از نعمتهاى خود را به ياد آنها مى‌آورد تا به شكرانه آن در اطاعت فرمان خدا و اجراى اصول عدالت بكوشند، مى‌گويد:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، نعمت خدا را بياد آوريد در آن زمان كه جمعيتى تصميم گرفته بودند، دست به سوى شما دراز كنند و شما را از ميان ببرند، ولى خداوند شر آنها را از شما دفع كرد".

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ‌).

خداوند كرارا در آيات قرآن مسلمانان را به ياد نعمتهاى گوناگون و الطاف خود به آنها مى‌اندازد، تا به اين وسيله روح ايمان را در آنها تقويت و حس شكرگزارى و ثبات در برابر مشكلات را در آنها برانگيزد، و آيه فوق يكى از اين آيات است.

اما در اينكه اين آيه اشاره به كدام داستان مى‌كند، در ميان مفسران گفتگو بسيار است، بعضى آن را اشاره به دفع خطر يهوديان" بنى النضير" كه طرح نابودى پيامبر ص و مسلمانان را در مدينه كشيده بودند مى‌دانند، و بعضى ديگر اشاره به داستان" بطن نخل" كه در ماجراى" حديبيه" در سال ششم هجرت واقع شد، دانسته‌اند آنجا كه جمعى از مشركان مكه تصميم گرفتند به سركردگى" خالد بن وليد" در نماز عصر به مسلمانان حمله‌ور شوند و پيامبر ص از اين توطئه آگاه گشت و با خواندن نماز كوتاه خوف، نقشه آنها نقش بر آب شد، و بعضى اشاره به حوادث ديگرى از زندگى پرحادثه پيامبر ص و مسلمانان مى‌دانند.