اينجا بغض افراطى بى‌جهت، ولى هر دو در موضوع پيروى از هوا و هوس كه در سوره نساء با جمله‌ فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى‌ أَنْ تَعْدِلُوا آمده است جمعند بلكه پيروى از هوا سرچشمه وسيعترى براى ظلم و ستم است زيرا گاهى ظلم و ستم بخاطر هوا پرستى و حفظ منافع شخصى است نه به خاطر حب و بغض ديگران، بنا بر اين ريشه واقعى انحراف از عدالت همان پيروى از هوا است كه در گفتار پيامبر ص و امير مؤمنان ع چنين آمده است:

اما اتباع الهوى فيسد عن الحق‌

:" هوا پرستى شما را از حق باز مى‌دارد [1]

عدالت يك ركن مهم اسلام‌

كمتر مساله‌اى است كه در اسلام به اهميت عدالت باشد، زيرا مساله" عدل" همانند مساله" توحيد" در تمام اصول و فروع اسلام ريشه دوانده، يعنى همانطور كه هيچيك از مسائل عقيده‌اى و عملى، فردى و اجتماعى، اخلاقى و حقوقى، از حقيقت توحيد و يگانگى جدا نيست، همچنين هيچيك از آنها را خالى از روح" عدل" نخواهيم يافت.

بنا بر اين جاى تعجب نيست كه" عدل" بعنوان يكى از اصول مذهب و يكى از زير بناهاى فكرى مسلمانان شناخته شود، گر چه عدالتى كه جزء اصول مذهب است يكى از صفات خدا است و در اصل خداشناسى كه نخستين اصل از اصول دين است مندرج مى‌باشد ولى ممتاز ساختن آن بسيار پر معنى است‌

[1] اين حديث در كتاب سفينة البحار ماده" هوى" از پيامبر ص و در نهج البلاغه خطبه 42 از على ع نقل شده است.