نيست در حقيقت به هنگام خروج منى يا آميزش جنسى، هم روح متاثر مى‌شود و هم جسم، روح به سوى شهوات مادى كشيده مى‌شود، و جسم به سوى سستى و ركود، غسل جنابت كه هم شستشوى جسم است و هم به علت اينكه به قصد قربت انجام مى‌يابد شستشوى جان است، اثر دوگانه‌اى در آن واحد روى جسم و روح مى‌گذارد تا روح را به سوى خدا و معنويت سوق مى‌دهد، و جسم را بسوى پاكى و نشاط و فعاليت.

از همه اينها گذشته، وجوب غسل جنابت يك الزام اسلامى براى پاك نگه داشتن بدن و رعايت بهداشت، در طول زندگى است زيرا بسيارند كسانى كه از نظافت خود غافل مى‌شوند ولى اين حكم اسلامى آنها را وادار مى‌كند كه در فواصل مختلفى خود را شستشو دهند و بدن را پاك نگاهدارند، اين موضوع اختصاصى به مردم اعصار گذشته ندارد، در عصر و زمان ما نيز بسيارند كسانى كه به علل مختلفى از نظافت و بهداشت تن غافلند. (البته اين حكم بصورت يك قانون كلى و عمومى است حتى كسى را كه تازه بدن خود را شسته شامل مى‌شود).

مجموع جهات سه‌گانه فوق روشن مى‌سازد كه چرا بايد به هنگام خروج منى (در خواب يا بيدارى) و همچنين آميزش جنسى (اگر چه منى خارج نشود) غسل كرد و تمام بدن را شست.

در پايان آيه، براى اينكه روشن شود هيچگونه سختگيرى در دستورات گذشته در كار نبوده بلكه همه آنها بخاطر مصالح قابل توجهى تشريع شده است، مى‌فرمايد:" خداوند نمى‌خواهد شما را به زحمت بيفكند، بلكه مى‌خواهد شما را پاكيزه سازد و نعمت خود را بر شما تمام كند تا سپاس نعمتهاى او را بگوئيد".

(ما يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَ لكِنْ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ‌).

در حقيقت جمله‌هاى فوق بار ديگر اين واقعيت را تاكيد مى‌كند كه تمام‌