شان نزول:

در باره آيه فوق شان نزولهايى ذكر كرده‌اند كه مناسبتر از همه اين است:

زيد الخير و" عدى بن حاتم" كه دو نفر از ياران پيامبر ص بودند خدمتش رسيدند و عرض كردند: ما جمعيتى هستيم كه با سگها و بازهاى شكارى صيد مى‌كنيم، و سگهاى شكارى ما حيوانات وحشى حلال گوشت را مى‌گيرند، بعضى از آنها را زنده به دست ما مى‌رسد و آن را سر مى‌بريم، ولى بعضى از آنها بوسيله سگها كشته مى‌شوند، و ما فرصت ذبح آنها را پيدا نمى‌كنيم و با اينكه مى‌دانيم خدا گوشت مردار را بر ما حرام كرده، تكليف ما چيست؟ آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت‌ [1]

تفسير: صيد حلال‌

به دنبال احكامى كه در باره گوشتهاى حلال و حرام در دو آيه گذشته بيان شد در اين آيه نيز به قسمتى ديگر از آنها اشاره كرده و به عنوان پاسخ سؤالى كه در اين زمينه شده است، چنين مى‌فرمايد:" از تو در باره غذاهاى حلال سؤال مى‌كنند (يَسْئَلُونَكَ ما ذا أُحِلَّ لَهُمْ‌).

سپس به پيامبر ص دستور مى‌دهد كه نخست به آنها بگويد هر چيز پاكيزه‌اى براى شما حلال است (قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ‌).

يعنى تمام آنچه را اسلام تحريم كرده در زمره خبائث و ناپاكها است‌

[1] تفسير قرطبى جلد سوم ذيل آيه مورد بحث.