تفسير:

در آغاز اين سوره اشاره به حلال بودن گوشت چهار پايان به استثناى آنچه بعدا خواهد آمد، شده، آيه مورد بحث در حقيقت همان استثناهايى است كه وعده داده شده، و در اين آيه حكم به تحريم يازده چيز شده است كه بعضى از آنها در آيات ديگر قرآن نيز بيان گرديده و تكرار آن جنبه تاكيد دارد.

نخست مى‌فرمايد:" مردار بر شما حرام شده است" (حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ).

و همچنين خون (وَ الدَّمُ‌).

و گوشت خوك (وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ).

و حيواناتى كه طبق سنت جاهليت بنام بتها و اصولا به غير نام خدا ذبح شوند (وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ‌).

در باره تحريم اين چهار چيز و فلسفه آن در جلد اول تفسير نمونه صفحه 427 به بعد توضيح كافى داده‌ايم.

و نيز حيواناتى كه خفه شده باشند حرامند خواه بخودى خود و يا بوسيله دام و خواه بوسيله انسان اين كار انجام گردد (چنان كه در زمان جاهليت معمول بوده گاهى حيوان را در ميان دو چوب يا در ميان دو شاخه درخت سخت مى‌فشردند تا بميرد و از گوشتش استفاده كنند) (و المنخنقة).

در بعضى از روايات نقل شده كه مجوس مخصوصا مقيد بودند كه حيوانات را از طريق خفه كردن آنها را بكشند سپس از گوشتشان استفاده كنند بنا بر اين ممكن است آيه ناظر به وضع آنها نيز باشد [1] و حيواناتى كه با شكنجه و ضرب، جان بسپارند و يا به بيمارى از دنيا

[1] وسايل الشيعه جلد 16 صفحه 273.