" سه چيز است كه خداوند به هيچ كس اجازه مخالفت با آن را نداده است: اداى امانت در مورد هر كس خواه نيكوكار باشد يا بدكار، و وفاى به عهد در باره هر كس خواه نيكوكار باشد يا بدكار، و نيكى به پدر و مادر خواه نيكوكار باشند يا بدكار" [1] حتى در روايتى از امير مؤمنان على ع نقل شده كه اگر كسى با اشاره پيمانى را به عهده بگيرد بايد به آن وفا كند:

اذا اومى احد من المسلمين او اشار الى احد من المشركين فنزل على ذلك فهو فى امان‌

[2]

سپس به دنبال دستور وفاى به پيمانها كه تمام احكام و پيمانهاى الهى را شامل ميشود يك سلسله از احكام اسلام را بيان كرده، كه نخستين آن حلال بودن گوشت پاره‌اى از حيوانات است، و ميفرمايد: چهار پايان (يا جنين آنها) براى شما حلال شده است (أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ‌).

انعام جمع" نعم" به معنى شتر و گاو و گوسفند است‌ [3]" بهيمة" از ماده" بهمة" (بر وزن تهمه) در اصل به معنى" سنگ محكم" است و به هر چيز كه درك آن مشكل باشد" مبهم" گفته ميشود، و بتمام حيوانات كه داراى نطق و سخن نيستند،" بهيمه" اطلاق ميشود، زيرا صداى آنها داراى ابهام است اما معمولا اين كلمه را فقط در مورد چهار پايان بكار مى‌برند، و درندگان و پرندگان را شامل نميشود.

و از آنجا كه" جنين" حيوانات نيز داراى يك نوع ابهام است" بهيمة" نيز

[1] اصول كافى جلد 2 صفحه 162.

[2] مستدرك الوسائل جلد 2 صفحه 250.

[3]" نعم" اگر به صورت مفرد استعمال شود به معنى شتر است اما اگر به معنى جمع باشد شتر و گاو و گوسفند را شامل مى‌شود (مفردات راغب، ماده نعم).