گذاشتم؟ گفتند: تو مى‌گويى او بنده خدا و پيامبر او بوده است. آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.

تفسير: مسيح بنده خدا بود

گرچه آيات فوق شان نزول خاصى دارد با اين حال پيوند و ارتباط آن با آيات گذشته كه در باره نفى الوهيت مسيح ع و ابطال مساله تثليث بود آشكار است.

نخست با بيان ديگرى مساله الوهيت مسيح ع را ابطال ميكند و ميگويد شما چگونه معتقد به الوهيت عيسى ع هستيد در حالى كه" نه مسيح استنكاف از عبوديت و بندگى پروردگار داشت و نه فرشتگان مقرب پروردگار استنكاف دارند".

(لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسِيحُ أَنْ يَكُونَ عَبْداً لِلَّهِ وَ لَا الْمَلائِكَةُ الْمُقَرَّبُونَ‌).

و مسلم است كسى كه خود عبادت كننده است معنى ندارد كه معبود باشد مگر ممكن است كسى خود را عبادت كند؟ يا اينكه عابد و معبود و بنده و خدا يكى باشد؟! جالب اين است كه در حديثى ميخوانيم كه امام على بن موسى الرضا ع براى محكوم ساختن مسيحيان منحرف كه مدعى الوهيت او بودند به" جاثليق" بزرگ مسيحيان فرمود: عيسى ع همه چيزش خوب بود تنها يك عيب داشت و آن اينكه عبادت چندانى نداشت، مرد مسيحى بر آشفت و به امام گفت چه اشتباه بزرگى ميكنى؟ اتفاقا او از عابدترين مردم بود، امام فورا فرمود: او چه كسى را عبادت ميكرد؟ آيا كسى جز خدا را ميپرستيد؟ بنا بر اين‌