دارند و اين مسئوليت عظيمى است.

[سوره النساء (4): آيه 170]

يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ فَآمِنُوا خَيْراً لَكُمْ وَ إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً (170)

ترجمه:

170- اى مردم! پيامبرى" كه انتظارش را مى‌كشيديد" با (برنامه) حق از طرف پروردگارتان آمد، باو ايمان بياوريد كه به سود شما است و اگر كافر شويد (به خدا زيانى نمى‌رسد زيرا) براى خدا است آنچه در آسمانها و زمين است و خداوند دانا و حكيم است.

تفسير:

در آيات گذشته سرنوشت افراد بى‌ايمان بيان شد، و اين دعوت به سوى ايمان آميخته با ذكر نتيجه آن ميكند، و با تعبيرات مختلفى كه شوق و علاقه انسان را بر مى‌انگيزد همه مردم را به اين هدف عالى تشويق مى‌نمايد.

نخست ميگويد" اى مردم همان پيامبرى كه در انتظار او بوديد و در كتب آسمانى پيشين به او اشاره شده بود با آئين حق به سوى شما آمده است".

(يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمُ الرَّسُولُ‌ [1] بِالْحَقِ‌ [2]

[1] ظاهر اين است كه" الف و لام" در الرسول" الف و لام عهد" است و اشاره به پيامبرى است كه در انتظار او بودند، نه تنها يهود و نصارى بلكه مشركان هم چون از اهل كتاب مطالبى را در اين زمينه شنيده بودند چنين انتظارى داشتند.

[2] در بعضى از روايات كه از طرق اهل بيت وارد شده كلمه" حق" به ولايت على (ع) تفسير شده است و همانطور كه كرارا گفته‌ايم اين تفسيرها از قبيل بيان مصداق روشن است و دليل بر انحصار نيست.