بنا بر اين رشته وحى هميشه در ميان بشر بوده است و چگونه ممكن است ما افراد انسان را بدون راهنما و رهبر بگذاريم و در عين حال براى آنها مسئوليت و تكليف قائل شويم؟ لذا" ما اين پيامبران را بشارت دهنده و انذار كننده قرار داديم تا به رحمت و پاداش الهى، مردم را اميدوار سازند و از كيفرهاى او بيم دهند تا اتمام حجت بر آنها شود و بهانه‌اى نداشته باشند".

(رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ‌).

خداوند برنامه ارسال اين رهبران را دقيقا تنظيم و اجرا نموده، چرا چنين نباشد با اينكه:" او بر همه چيز توانا و حكيم است".

(وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً حَكِيماً)" حكمت او" ايجاب مى‌كند كه اين كار عملى شود و" قدرت او"، راه را هموار مى‌سازد، زيرا عدم انجام يك برنامه صحيح يا به علت عدم حكمت و دانايى است يا به خاطر عدم قدرت، در حالى كه هيچيك از اين نقائص در ذات پاك او وجود ندارد.

و در آيه آخر به پيامبر دلدارى و قوت قلب مى‌بخشد كه اگر اين جمعيت نبوت و رسالت تو را انكار كردند اهميتى ندارد، زيرا:" خداوند گواه چيزى است كه بر تو نازل كرده است".

(لكِنِ اللَّهُ يَشْهَدُ بِما أَنْزَلَ إِلَيْكَ‌) و البته انتخاب تو براى اين منصب بى‌حساب نبوده بلكه" اين آيات را از روى علم به لياقت و شايستگى تو براى اين ماموريت، نازل كرده است" (أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ‌).

اين جمله ممكن است ناظر به معنى ديگرى نيز باشد كه آنچه بر تو نازل شده از درياى بى‌پايان علم الهى سرچشمه ميگيرد و محتواى آنها گواه روشنى بر اين است كه از علم او سرچشمه گرفته، بنا بر اين شاهد صدق دعوى‌