تفسير:

در آيات گذشته خوانديم كه يهود در ميان پيامبران خدا تفرقه مى‌افكندند بعضى را تصديق و بعضى را انكار ميكردند، آيات مورد بحث، بار ديگر به آنها پاسخ مى‌گويد كه:" ما بر تو وحى فرستاديم همانطور كه بر نوح و پيامبران بعد از او وحى فرستاديم و همانطور كه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و پيامبرانى كه از فرزندان يعقوب بودند و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان وحى نموديم و به داود كتاب زبور داديم" (إِنَّا أَوْحَيْنا إِلَيْكَ كَما أَوْحَيْنا إِلى‌ نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ عِيسى‌ وَ أَيُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هارُونَ وَ سُلَيْمانَ وَ آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً).

پس چرا در ميان اين پيامبران بزرگ تفرقه مى‌افكنيد در حالى كه همگى در يك مسير گام بر مى‌داشتند.

و ممكن است آيه فوق ناظر به گفتار مشركان و بت‌پرستان عرب باشد كه از نزول وحى بر پيامبر ص تعجب مى‌كردند، آيه مى‌گويد چه جاى تعجب است مگر وحى بر پيامبران پيشين نازل نشد؟! سپس اضافه ميكند پيامبرانى كه وحى بر آنان نازل گرديد منحصر به اينها نبودند بلكه" پيامبران ديگرى كه قبلا سرگذشت آنها را براى تو بيان كرده‌ايم و پيامبرانى را كه هنوز سرگذشت آنها را شرح نداده‌ايم همگى همين ماموريت را داشتند و وحى الهى بر آنها نازل گرديد":

(وَ رُسُلًا قَدْ قَصَصْناهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ رُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ‌).

و از اين بالاتر خداوند رسما با موسى سخن گفت:

(وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْلِيماً).