اين جهان ضعيف و با جهان بعد از مرگ قوى مى‌گردد، پرده‌ها از برابر چشم او كنار مى‌رود، و بسيارى از حقايق را مى‌بيند، نسبت به آن آگاهى مى‌يابد، در اين موقع است كه چشم حقيقت بين او مقام مسيح ع را مشاهده ميكند و در برابر او تسليم ميگردد آنها كه منكر او شدند به او مؤمن مى‌شوند و آنها كه او را خدا دانستند به اشتباه خود پى مى‌برند.

در حالى كه اين ايمان همانند ايمان فرعون و اقوام ديگر و اقوامى كه گرفتار عذاب مى‌شدند و در لحظه مشاهده عذاب و مقدمات نابودى و مرگ ايمان مى‌آوردند هيچگونه سودى براى آنها ندارد- پس چه بهتر كه بجاى اينكه در آن لحظه حساس كه ايمان سودى ندارد ايمان بياورند، اكنون كه ايمان مفيد است مؤمن شوند (طبق اين تفسير ضمير قبل موته به" اهل كتاب" بر مى‌گردد).

2- منظور اين است كه تمام اهل كتاب بحضرت مسيح ع پيش از" مرگ او" ايمان مى‌آورند يهوديان او را به نبوت مى‌پذيرند و مسيحيان دست از الوهيت او ميكشند و اين به هنگامى است كه مسيح ع طبق روايات اسلامى در موقع ظهور مهدى (عج) از آسمان فرود ميايد، و پشت سر او نماز مى‌گزارد و يهود و نصارا نيز او را مى‌بينند و به او و مهدى ع ايمان مى‌آورند، و روشن است كه مسيح ع به حكم اينكه آئينش مربوط به گذشته بوده وظيفه دارد در اين زمان از آئين موجود يعنى آئين اسلام كه مهدى ع مجرى آن است پيروى كند (طبق اين تفسير ضمير قبل موته به" مسيح" بر مى‌گردد نه به اهل كتاب).

در بسيارى از كتب اسلامى اين حديث از پيامبر ص نقل شده است كه فرمود:

كيف انتم اذا نزل فيكم ابن مريم و امامكم منكم:

" چگونه خواهيد بود هنگامى كه فرزند مريم در ميان شما نازل گردد