تفسير:

گوشه ديگرى از خلافكاريهاى يهود

در اين آيات به قسمتهاى ديگرى از خلافكاريهاى بنى اسرائيل و كارشكنيها و عداوتها و دشمنيهاى آنها با پيامبران خدا اشاره شده است.

در آيه نخست، به پيمان شكنى و كفر جمعى از آنها و قتل پيامبران بدست آنان اشاره كرده چنين ميفرمايد:" ما آنها را به خاطر پيمان‌شكنى، از رحمت خود دور ساختيم يا قسمتى از نعمتهاى پاكيزه را بر آنان تحريم نموديم".

(فَبِما نَقْضِهِمْ مِيثاقَهُمْ‌ ...) [1] آنها بدنبال اين پيمان شكنى، آيات پروردگار را انكار كردند و راه مخالفت پيش گرفتند (وَ كُفْرِهِمْ بِآياتِ اللَّهِ‌).

و به اين نيز قناعت نكردند، بلكه دست به جنايت بزرگ ديگرى كه قتل و كشتن راهنمايان و هاديان راه حق يعنى پيامبران بوده باشد، زدند و بدون هيچ مجوزى آنها را از بين بردند.

(وَ قَتْلِهِمُ الْأَنْبِياءَ بِغَيْرِ حَقٍ‌).

آنها بقدرى در اعمال خلاف جسور و بى‌باك بودند كه گفتار پيامبران را بباد استهزاء مى‌گرفتند و صريحا به آنها ميگفتند:" بر دلهاى ما پرده افكنده شده كه مانع شنيدن و پذيرش دعوت شما است"!

[1]" فبما نقضهم" از نظر ادبى جارو مجرور است و بايد عاملى داشته باشد، ممكن است عامل آن لعناهم محذوف و مقدر بوده باشد و يا جمله حرمنا عليهم ...

كه در آيه 160 خواهد آمد، بنا بر اين آنچه در اين وسط آمده حال جمله معترضه را دارد كه در اين گونه موارد بر زيبايى كلام مى‌افزايد.