[سوره النساء (4): آيه 147]

ما يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ كانَ اللَّهُ شاكِراً عَلِيماً (147)

ترجمه:

147- خدا چه نيازى به مجازات شما دارد اگر شكرگزارى كنيد (و نعمتها را بجا مصرف نمائيد) و ايمان آوريد، خدا شكرگزار و آگاه است (اعمال و نيات آنها را مى‌داند و به آنچه نيك است پاداش نيك مى‌دهد).

تفسير: مجازاتهاى خدا انتقامى نيست‌

در تعقيب آيات گذشته كه مجازات شديد كافران و منافقان در آن منعكس بود، در اين آيه به يك" واقعيت مهم" اشاره ميشود و آن اينكه مجازاتهاى دردناك الهى نه بخاطر آن است كه خداوند بخواهد از بندگان عاصى" انتقام" بگيرد و يا" قدرت‌نمايى" كند، و يا زيانى كه از رهگذر عصيان آنها بدو رسيده است" جبران" نمايد، زيرا همه اينها لازمه نقائص و كمبودها است كه ذات پاك خدا از آنها مبرا است، بلكه اين مجازاتها همگى بازتابها و نتايج سوء اعمال و عقائد خود انسانها است و لذا ميفرمايد:" خدا چه نيازى به مجازات شما دارد اگر شما شكرگزارى كنيد و ايمان بياوريد"؟

(ما يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ‌).

با توجه به اينكه حقيقت" شكر" به كار بردن هر نعمتى است در راهى كه براى آن آفريده شده، روشن مى‌شود كه منظور از جمله بالا اين است:

اگر شما ايمان و عمل صالحى داشته باشيد و مواهب الهى را در مورد شايسته‌