تفسير: صفات منافقان‌

اين آيه و آيات بعد قسمتى ديگر از صفات منافقان و انديشه‌هاى پريشان آنها را بازگو ميكند، و ميگويد:" منافقان كسانى هستند كه هميشه ميخواهند از هر پيش آمدى به نفع خود بهره‌بردارى كنند، اگر پيروزى نصيب شما شود فورا خود را در صف مومنان جا زده، ميگويند آيا ما با شما نبوديم و آيا كمكهاى ارزنده ما موثر در غلبه و پيروزى شما نبود؟ بنا بر اين ما هم در تمام اين موفقيتها و نتائج معنوى و مادى آن شريك و سهيميم".

(الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قالُوا أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ‌).

اما اگر بهره‌اى از اين پيروزى نصيب دشمنان اسلام شود، فورا خود را به آنها نزديك كرده، مراتب رضامندى خويش را به آنها اعلام ميدارند و ميگويند:" اين ما بوديم كه شما را تشويق به مبارزه با مسلمانان و عدم تسليم در برابر آنها كرديم بنا بر اين ما هم در اين پيروزيها سهمى داريم"! (وَ إِنْ كانَ لِلْكافِرِينَ نَصِيبٌ قالُوا أَ لَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَ نَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‌) [1] به اين ترتيب اين دسته با فرصت‌طلبى مخصوص خود ميخواهند در صورت پيروزى مومنان در افتخارات و حتى در غنائم آنان شركت جويند و منتى هم‌

[1]" استحوذ" در اصل از ماده" حوذ" به معنى قسمت عقب رانها است و چون به هنگامى كه ساربان مى‌خواهد شتر را به سرعت براند در پشت سر او قرار گرفته و به ران و پشت او مى‌زند تا به سرعت حركت كند كلمه" استحواذ" به معنى سوق دادن، تحريك كردن توام با تسلط و استيلا آمده است و در آيه فوق نيز به همين معنى است.