است كه آنها پس از قبول اسلام روى تعصبهاى خاصى تنها اظهار ايمان به مذهب سابق خود و آئين اسلام ميكردند و بقيه پيامبران و كتب آسمانى را قبول نداشتند اما قرآن به آنها توصيه ميكند كه تمام پيامبران و كتب آسمانى را به رسميت بشناسند، زيرا همه يك حقيقت را تعقيب ميكنند، و بدنبال يك هدف هستند و از طرف يك مبدء مبعوث شده‌اند (اگر چه همانند كلاسهاى مختلف تعليم و تربيت سلسله مراتب داشته‌اند و هر كدام آئينى كاملتر از آئين پيشين آورده‌اند).

بنا بر اين معنى ندارد كه بعضى از آنها را بپذيرند و بعضى را نپذيرند، مگر يك حقيقت واحد تبعيض‌بردار است؟ و مگر تعصبها ميتواند جلو واقعيات را بگيرد؟، لذا آيه فوق ميگويد:" اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد به خدا و پيامبرش (پيامبر اسلام) و كتابى كه بر او نازل شده، و كتب آسمانى پيشين، همگى ايمان بياوريد".

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلى‌ رَسُولِهِ وَ الْكِتابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ‌).

قطع نظر از شان نزول فوق، اين احتمال نيز در تفسير آيه هست كه روى سخن به تمام مومنان باشد، مؤمنانى كه ظاهرا اسلام را پذيرفته‌اند اما هنوز در اعماق جان آنها نفوذ نكرده است، اينجا است كه از آنها دعوت ميشود كه از صميم دل و در درون جان مؤمن شوند، و نيز اين احتمال وجود دارد كه روى سخن به همه مؤمنانى باشد كه اجمالا به خدا و پيامبر ايمان آورده‌اند اما به جزئيات و تفاصيل معتقدات اسلامى آشنا نشده‌اند، اينجا است كه قرآن دستور مى‌دهد: مومنان واقعى بايد به تمام انبياء و كتب پيشين و فرشتگان الهى ايمان داشته باشند، زيرا عدم ايمان به اينها مفهومش انكار حكمت خداوند است آيا ممكن است خداوند حكيم انسانهاى پيشين را بدون رهبر و راهنما گذاشته باشد تا در ميدان زندگى سرگردان شوند؟! آيا منظور از ايمان بفرشتگان تنها فرشتگان وحى است، كه ايمان به آنها از ايمان به انبياء و كتب آسمانى غير قابل تفكيك است و يا همه فرشتگان؟