نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 150
اختلافاتى) همسر مسن خود را طلاق داد، و هنوز مدت عده، تمام نشده بود به او
گفت: اگر مايل باشى با تو آشتى مىكنم، ولى بايد اگر همسر ديگرم را بر تو مقدم
داشتم صبر كنى و اگر مايل باشى صبر ميكنم، مدت عده تمام شود و از هم جدا شويم، زن
پيشنهاد اول را قبول كرد و با هم آشتى كردند، آيه شريفه نازل شد و حكم اين كار را
بيان داشت.
تفسير: صلح بهتر است
همانطور كه در ذيل آيات 34 و 35 همين سوره گفتيم [1] نشوز در اصل از ماده" نشز" به
معنى" زمين مرتفع" ميباشد و هنگامى كه در مورد زن و مرد به كار مىرود
به معنى سركشى و طغيان است، در آيات مزبور احكام مربوط به نشوز زن بيان شده بود،
ولى در اينجا اشارهاى به مسئله نشوز مرد كرده و مىفرمايد:" هر گاه زنى
احساس كند كه شوهرش بناى سركشى و اعراض دارد، مانعى ندارد كه براى حفظ حريم زوجيت،
از پارهاى از حقوق خود صرفنظر كند، و با هم صلح نمايند".
از آنجا كه گذشت كردن زن از قسمتى از حقوق خود، روى رضايت و طيب خاطر انجام
شده، و اكراهى در ميان نبوده است، گناهى ندارد و تعبير به لا جناح (گناهى ندارد)
نيز اشاره به همين حقيقت است.
ضمنا از آيه با توجه به شان نزول دو مساله فقهى استفاده ميشود: نخست