نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 4 صفحه : 126
(إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ
إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ) و" اين
گونه نجوىها اگر به خاطر تظاهر و رياكارى نباشد بلكه منظور از آن كسب رضاى
پروردگار بوده باشد، خداوند پاداش بزرگى براى آن مقرر خواهد فرمود".
(وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ
فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً) اصولا نجوا و
سخنان درگوشى و تشكيل جلسات سرى در قرآن به عنوان يك عمل شيطانى معرفى شده است.
" إِنَّمَا النَّجْوى مِنَ الشَّيْطانِ":
" نجوى از شيطان است" [1] زيرا اين كار غالبا براى اعمال نادرست صورت ميگيرد، چون
انجام كار خير و مفيد و مثبت معمولا چيز محرمانه و مخفيانهاى نيست كه مردم
بخواهند با سخنان درگوشى آن را انجام دهند.
ولى از آنجا كه گاهى شرائط فوق العادهاى پيش مىآيد كه انسان مجبور مىشود در
كارهاى نيك از روش نجوا استفاده كند اين استثناء مكرر در قرآن آمده است.
" اى كسانى كه ايمان آوردهايد هنگامى كه نجوا مىكنيد براى گناه و ستم و
نافرمانى پيامبر ص نجوا نكنيد و تنها براى كار نيك و پرهيز كارى نجوا داشته
باشيد" [2]اساسا
نجوا اگر در حضور جمعيت انجام پذيرد سوء ظن افراد را بر مىانگيزد، و گاهى حتى در
ميان دوستان ايجاد بدبينى مىكند، به همين دليل بهتر است