و مشخص ساختن صفوف و اهداف مجاهدان، چنين مى‌فرمايد:" افراد با ايمان در راه خدا و آنچه به سود بندگان خدا است پيكار مى‌كنند، ولى افراد بى‌ايمان در راه طاغوت يعنى قدرتهاى ويرانگر".

(الَّذِينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ‌).

يعنى در هر حال زندگى خالى از مبارزه نيست منتها جمعى در مسير حق و جمعى در مسير باطل و شيطان پيكار دارند. و به دنبال آن مى‌گويد:" با ياران شيطان پيكار كنيد و از آنها وحشت نداشته باشيد".

(فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ‌).

طاغوت و قدرتهاى طغيانگر و ظالم هر چند به ظاهر بزرگ و قوى جلوه كنند، اما از درون، زبون و ناتوانند، از ظاهر مجهز و آراسته آنها نهراسيد، زيرا درون آنها خالى است و نقشه‌هاى آنها همانند قدرتهايشان سست و ضعيف است، چون متكى به نيروى لا يزال الهى نيست. بلكه متكى به نيروهاى شيطانى مى‌باشد.

(إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعِيفاً) دليل اين ضعف و ناتوانى روشن است، زيرا از يك سو افراد با ايمان در مسير اهداف و حقايقى گام بر مى‌دارند كه با قانون آفرينش هماهنگ و هم صدا است و رنگ ابدى و جاودانى دارد آنها در راه آزاد ساختن انسانها و از بين بردن مظاهر ظلم و ستم پيكار مى‌كنند، در حالى كه طرفداران طاغوت در مسير استعمار و استثمار بشر و شهوات زودگذرى كه اثر آن ويرانى اجتماع و بر خلاف قانون آفرينش است تلاش و كوشش مى‌نمايند و از سوى ديگر افراد با ايمان به اتكاى نيروهاى معنوى آرامشى دارند كه پيروزى آنها را تضمين مى‌كند و به آنها قوت مى‌بخشد در حالى كه افراد بى‌ايمان تكيه گاه محكمى ندارند.