ميشود، اين موضوع هم اهميت" اصل نماز" و هم اهميت" جماعت" را مى‌رساند و مطمئنا تاثير روانى خاصى هم در مجاهدان از نظر هماهنگى در هدف، و هم در دشمنان از نظر مشاهده اهتمام مسلمانان به وظائف خود حتى در ميدان جنگ، دارد.

كيفيت نماز خوف‌

در آيه فوق در باره كيفيت نماز خوف، توضيح زيادى به چشم نمى‌خورد، و اين روش قرآن است كه كليات را بيان كرده و شرح آن را به" سنت" واگذار مى‌كند.

طريقه نماز خوف آن چنان كه از سنت استفاده مى‌شود اين است كه نمازهاى چهار ركعتى تبديل به دور ركعت ميشود، گروه اول، يك ركعت را با امام ميخوانند و امام پس از اتمام يك ركعت توقف مى‌كند، و آن گروه يك ركعت ديگر را به تنهايى انجام ميدهند، و به جبهه جنگ باز مى‌گردند، سپس گروه دوم جاى آنها را مى‌گيرند و يك ركعت نماز خود را با امام و ركعت دوم را به طور فرادى انجام ميدهند (در باره كيفيت نماز خوف نظرهاى ديگرى نيز هست اما آنچه در بالا گفتيم مشهورترين نظر است)

[سوره النساء (4): آيه 103]

فَإِذا قَضَيْتُمُ الصَّلاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‌ جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنْتُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتاباً مَوْقُوتاً (103)

ترجمه:

103- و هنگامى كه نماز را به پايان رسانيديد خدا را ياد كنيد در حال ايستادن و نشستن و به هنگامى كه به پهلو خوابيده‌ايد، و هر گاه آرامش يافتيد (و حالت خوف زايل گشت) نماز را (به صورت معمول) انجام دهيد، زيرا نماز وظيفه ثابت و معينى براى مؤمنان است.