اگر خدا به آنها وعده پيروزى مى‌دهد به اين معنى نيست كه مسلمانان وسائل طبيعى و تجهيزات نظامى و نقشه‌هاى جنگى و مانند آن را فراموش كنند و دست روى هم گذاشته هميشه در انتظار دعاى پيغمبر براى پيروزى باشند، لذا به پيغمبر ص خطاب كرده مى‌گويد:" لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْ‌ءٌ" يعنى پيروزى به دست تو واگذار نشده، بلكه به فرمان خدا است، و خداوند براى آن سننى قرار داده است كه بايد از آنها استفاده كرد، (و دعا كردن پيغمبر اگر چه مؤثر و مفيد است، ولى جنبه استثنايى دارد و مخصوص موارد معينى است).

گفتار اين نويسنده در اين قسمت اگر چه منطقى است، ولى با ذيل آيه كه از توبه يا مجازات كفار بحث مى‌كند بهيچ وجه سازگار نيست، و بنا بر اين نمى‌توان آن را تفسير آيه دانست.

2- اين آيه كه هر گونه اختيارى را از پيامبر ص در باره عفو و بخشش يا مجازات مخالفان سلب مى‌كند هيچ گونه منافاتى با مؤثر بودن دعاى پيامبر ص و عفو و گذشت او، و شفاعت و مانند آن كه از آيات ديگر قرآن استفاده مى‌شود، ندارد، زيرا منظور از آيه فوق اين است كه پيغمبر ص مستقلا هيچ كارى را نمى‌تواند انجام دهد، ولى به فرمان خدا و به اجازه او، مى‌تواند ببخشد، و هم در جاى خود مجازات كند، و هم عوامل پيروزى را فراهم سازد، و حتى به اجازه پروردگار و اذن او مى‌تواند هم چون مسيح ع مردگان را زنده كند.

كسانى كه جمله" لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْ‌ءٌ" را گرفته، و خواسته‌اند توانايى پيامبر را بر اين امر انكار كنند، در حقيقت آيات ديگر قرآن را فراموش كرده‌اند.

قرآن مجيد در سوره نساء آيه 64 مى‌گويد:" وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً".

" اگر آنها هنگامى كه به خود ستم مى‌كردند به سراغ تو مى‌آمدند و استغفار مى‌كردند و پيامبر نيز براى آنها از خدا طلب آمرزش مى‌كرد خدا را توبه كننده (بخشنده) و مهربان مى‌يافتند".