اما پيامبر اسلام ص بنام خدا و مواهب الهى مسلمانان را بجنگ تشويق مى‌نمود.

اينك، صداى" اللَّه اكبر اللَّه اكبر" مسلمانان تمام جلگه و دامنه احد را پر كرده است. و در طرف ديگر ميدان، زنان و دختران قريش، براى تحريك عواطف و احساسات جنگجويان قريش، اشعارى را گويا با دف و نى مى‌خوانند.

پس از شروع جنگ، مسلمانان با يك حمله شديد توانستند، لشگر قريش را در هم بشكنند، آنها پا به فرار گذاردند، و سربازان اسلام به تعقيب آنها پرداختند.

خالد بن وليد كه شكست قريش را قطعى دانست خواست از راه دره خارج شود و مسلمانان را از پشت سر مورد حمله قرار دهد ولى تيراندازان آنها را مجبور به عقب‌نشينى كردند.

اين عقب‌نشينى قريش باعث شد جمعى از تازه مسلمانان بخيال اينكه دشمن شكست‌خورده است براى جمع‌آورى غنائم يك مرتبه پستهاى خود را ترك كنند، و حتى تيراندازانى كه در بالاى كوه ايستاده بودند، سنگر خود را ترك گفتند و به- ميدان جنگ ريختند، و هر قدر عبد اللَّه بن جبير دستور پيغمبر ص را متذكر شد به جز عده كمى كه عددشان حدود ده نفر بود، در جايگاه حساس خود نايستادند.

نتيجه مخالفت دستور پيامبر ص اين شد كه" خالد بن وليد" با دويست نفر ديگر كه در كمين بودند چون شكاف كوه را از پاسداران خالى ديدند، به سرعت بر سر" عبد اللَّه ابن جبير" تاختند و او را با يارانش كشتند، و از پشت سر به لشكر اسلام حمله آوردند.

ناگهان مسلمانان از هر طرف خود را زير شمشير دشمن ديدند، نظم و هماهنگى آنها از ميان رفت، فراريان لشكر قريش همين كه اوضاع را چنين ديدند، برگشتند و مسلمانان را دايره‌وار در ميان گرفتند. در همين موقع افسر شجاع اسلام حمزه سيد الشهداء با بعضى ديگر از ياران شجاع پيامبر شربت شهادت نوشيدند، و جز عده معدودى كه پروانه‌وار اطراف رهبر خود را گرفته بودند بقيه از وحشت‌