نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 68
تفسير:
وَ إِذْ
غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ وَ اللَّهُ
سَمِيعٌ عَلِيمٌ از اينجا آياتى شروع مىشود كه در باره يك حادثه
مهم و پر دامنه اسلامى يعنى جنگ" احد" نازل شده است زيرا از قرائنى كه
در آيات فوق وجود دارد استفاده مىشود كه اين دو آيه بعد از جنگ احد نازل شده و
اشاره به گوشهاى از جريانات اين جنگ وحشتناك مىكند و بيشتر مفسران نيز بر همين
عقيدهاند.
در آغاز
اشاره به بيرون آمدن پيامبر از مدينه براى انتخاب لشكرگاه در دامنه احد كرده و
مىگويد:" بخاطر بياور اى پيامبر آن روز را كه صبحگاهان از مدينه از ميان
بستگان و اهل خود بيرون آمدى تا براى مؤمنان پايگاههايى براى نبرد با دشمن آماده
سازى".
در آن روز
گفتگوهاى زيادى در ميان مسلمانان بود و همانطور كه در شرح حادثه احد بزودى اشاره
خواهيم كرد در باره انتخاب محل جنگ و اينكه داخل مدينه يا بيرون مدينه بوده باشد،
در ميان مسلمانان اختلاف نظر شديد بود، و پيامبر پس از مشورت كافى نظر اكثريت
مسلمانان را كه جمع زيادى از آنان را جوانان تشكيل مىدادند انتخاب كرد و لشكرگاه
را به بيرون شهر و دامنه كوه احد منتقل ساخت، و طبعا در اين ميان افرادى بودند كه
در دل مطالبى پنهان مىداشتند و به جهاتى حاضر باظهار آن نبودند جمله"
وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ" گويا اشاره به همه اينها است
يعنى" خداوند هم سخنان شما را مىشنيد و هم از اسرار درون شما آگاه
بود".