[سوره آل‌عمران (3): آيات 116 تا 117]

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (116) مَثَلُ ما يُنْفِقُونَ فِي هذِهِ الْحَياةِ الدُّنْيا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (117)

ترجمه:

116- كسانى كه كافر شدند هرگز نمى‌توانند در پناه اموال و فرزندانشان از مجازات خدا در امان بمانند و آنها اصحاب دوزخند و جاودانه در آن خواهند ماند.

117- آنچه آنها در اين زندگى دنيا انفاق مى‌كنند همانند باد سوزانى است كه به زراعت قومى كه بر خود ستم كرده‌اند (و در غير محل يا وقت مناسب كشت نموده‌اند) بوزد و آن را نابود سازد، خدا به آنها ستم نكرده بلكه آنها خودشان ستم به- خويشتن كرده‌اند.

تفسير:

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً ...

نقطه مقابل افراد با ايمان و حق‌جويى كه وصف آنها در آيه قبل آمد افراد بى‌ايمان و ستم‌گرى هستند كه در اين دو آيه توصيف شده‌اند: نخست مى‌فرمايد:

" آنها كه راه كفر را پيش گرفتند هرگز نمى‌توانند در پناه ثروت و فرزندان متعدد خويش از مجازات خدا در امان بمانند" زيرا در روز رستاخيز تنها اعمال پاك و نيات خالص و ايمان صادق بدرد مى‌خورد، نه امتيازات مادى اين جهان ..." يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ‌":