[سوره آل‌عمران (3): آيات 113 تا 115]

لَيْسُوا سَواءً مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ أُمَّةٌ قائِمَةٌ يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ وَ هُمْ يَسْجُدُونَ (113) يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ أُولئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ (114) وَ ما يَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُكْفَرُوهُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ (115)

ترجمه:

113- آنها همه يكسان نيستند، از اهل كتاب جمعيتى هستند كه قيام (به حق و ايمان) مى‌كنند و پيوسته در اوقات شب آيات خدا را مى‌خوانند در حالى كه سجده مى‌نمايند.

114- به خدا و روز ديگر ايمان مى‌آورند، امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنند و در انجام كارهاى نيك بر يكديگر سبقت مى‌گيرند و آنها از صالحانند.

115- و آنچه از اعمال نيك انجام مى‌دهند هرگز كفران نخواهد شد (و پاداش شايسته مى‌بينند) و خدا از پرهيزكاران آگاه است.

شان نزول‌

گويند هنگامى كه" عبد اللَّه بن سلام" كه از دانشمندان يهود بود با جمع ديگرى از آنها اسلام آوردند يهوديان و مخصوصا بزرگان آنها از اين حادثه بسيار ناراحت شدند، و در صدد بر آمدند كه آنها را متهم به شرارت سازند تا در انظار يهوديان، پست جلوه كنند، و عمل آنها سرمشقى براى ديگران نشود، لذا علماى يهود اين شعار را در ميان آنها پخش كردند كه تنها جمعى از اشرار ما به اسلام گرويده‌اند! اگر آنها افراد درستى بودند آئين نياكان خود را ترك نمى‌گفتند و به-