تكميل نعمتهاى بهشتى اين نعمت بزرگ به" مطيعان" ارزانى مى‌گردد، و آنها علاوه بر همه افتخارات، همنشينانى همچون پيامبران و صديقان و شهيدان و صالحان خواهند داشت.

شايد نياز به تذكر نداشته باشد كه معاشرت مطيعان با اين طوائف چهارگانه مفهومش اين نيست كه آنها در مقام و مرتبه از هر جهت برابر و مساويند بلكه در عين معاشرت با يكديگر هر كدام سهم خاصى (طبق مقام خود) از مواهب و الطاف خداوند دارند، همانطور كه فى المثل درختان و گلها و گياهان يك باغ در عين اينكه گرد هم هستند و از نور آفتاب و باران بهره مى‌برند، بهره‌هاى آنها همانند ارزش- هاى آنها يكسان نيست.

سپس در آيه بعد براى بيان اهميت اين امتياز بزرگ (همنشينى با برگزيدگان) مى‌فرمايد:" اين موهبتى است از ناحيه خدا، و او از حال بندگان و نيات و شايستگيهاى آنها آگاه است" (ذلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ عَلِيماً). البته" ذلك" كه اسم اشاره بعيد است در اين گونه موارد براى اهميت و علو مقام به كار مى‌رود.

پايان جلد سوم تفسير نمونه‌