[سوره النساء (4): آيات 61 تا 63]

وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى‌ ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُوداً (61) فَكَيْفَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جاؤُكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ إِحْساناً وَ تَوْفِيقاً (62) أُولئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ ما فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُلْ لَهُمْ فِي أَنْفُسِهِمْ قَوْلاً بَلِيغاً (63)

ترجمه:

61- و هنگامى كه به آنها گفته شود، به سوى آنچه خدا نازل كرده و به سوى پيامبر بيائيد، منافقان را مى‌بينى كه از قبول دعوت تو اعراض مى‌كنند.

62- پس چگونه موقعى كه بر اثر اعمالشان گرفتار مصيبتى مى‌شوند به سراغ تو مى‌آيند و سوگند ياد مى‌كنند كه منظور ما (از بردن داورى به نزد ديگران) جز نيكى كردن و توافق (ميان طرفين نزاع) نبوده است؟! 63- آنها كسانى هستند كه خدا آنچه را در دل دارند مى‌داند، از (مجازات) آنها صرف نظر كن، و آنها را اندرز بده و با بيانى رسا نتايج اعمالشان را به آنها گوشزد نما.

تفسير: نتيجه داورى طاغوت‌

به دنبال نهى شديد از مراجعه به طاغوت، و داوران جور، كه در آيه سابق آمد، در اين سه آيه نتايج اين گونه داورى‌ها و دستاويزهايى كه منافقان براى توجيه كار خود به آن متشبث مى‌شدند، مورد بررسى قرار گرفته است.

در آيه نخست مى‌فرمايد:" اين گونه مسلمان‌نماها نه تنها براى داورى به-