علت اين تبديل پوستها ظاهرا اين است كه به هنگام سوخته شدن پوست ممكن است درد كمتر احساس شود اما براى اينكه مجازات آنها تخفيف نيايد و درد و الم را كاملا احساس كنند پوستهاى تازه‌اى بر بدن آنها مى‌رويد و اين نتيجه اصرار در زير پا گذاشتن حق و عدالت و انحراف از فرمان خدا است.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" خداوند نسبت به انجام اين گونه مجازاتها هم قادر و توانا است و هم حكيم است و روى حساب كيفر مى‌دهد" (إِنَّ اللَّهَ كانَ عَزِيزاً حَكِيماً).

و در آيه بعد" به افرادى كه ايمان و عمل صالح دارند وعده مى‌دهد كه بزودى در باغهاى بهشت كه نهرها از پاى درختانش جريان دارد زندگى خواهند داشت، يك زندگى جاويدان و ابدى علاوه بر اين، همسران پاكيزه‌اى به آنها مى‌دهد كه مايه آرامش روح و جسم آنها است و در زير سايه درختانى زندگى خواهند كرد كه بر خلاف سايه‌هاى ناپايدار اين جهان هميشگى است و هيچگاه بادهاى داغ، و سوز سرما، به آن راه ندارد" (وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً لَهُمْ فِيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ نُدْخِلُهُمْ ظِلًّا ظَلِيلًا) [1]

نكته:

از مطالب قابل توجهى كه از مقايسه اين دو آيه با هم استفاده مى‌شود، گسترش رحمت الهى و پيشى گرفتن رحمت او بر غضب او است، زيرا در آيه نخست وعده مجازات كافران را با كلمه" سوف" ذكر كرده در حالى كه وعده پاداش افراد با ايمان را در آيه دوم با كلمه" س" (سَنُدْخِلُهُمْ‌) بيان نموده است و همانطور كه در ادبيات‌

[1]- ظليل از ماده ظل به معنى سايه است و در اينجا براى تاكيد به كار رفته است، زيرا ظل ظليل مجموعا معنى" سايه سايه‌دار" مى‌دهد و آن كنايه از يك سايه كامل و هميشگى و مرفه است.