خود، به كار مى‌بردند مانند جمله" راعنا" كه به معنى" ما را مراعات كن و به ما مهلت بده" بود و مسلمانان راستين در آغاز دعوت پيامبر (ص) براى اينكه خوبتر و بهتر سخنان او را بشنوند و به دل بسپارند در برابر پيامبر (ص) اين جمله را مى- گفتند، ولى اين دسته از يهود اين جمله را دستاويز قرار داده و آن را مقابل آن حضرت، تكرار مى‌كردند و منظورشان معنى عبرى اين جمله كه" بشنو كه هرگز نشنوى" بود و يا معنى ديگر عربى آن را يعنى" ما را تحميق كن"! اراده مى‌كردند [1] اشاره به اينكه كار پيامبر اسلام (ص)- العياذ باللَّه- تحميق و اغفال كردن مردم بوده است.

تمام اينها به منظور آن بود كه با زبان خود حقايق را از محور اصلى بگردانند و در آئين حق طعن زنند (لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَ طَعْناً فِي الدِّينِ‌) (" لى" بر وزن" حى" به- معنى تابيدن طناب و مانند آن و به معنى تغيير و تحريف نيز آمده است).

وَ لَوْ أَنَّهُمْ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ اسْمَعْ وَ انْظُرْنا لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ أَقْوَمَ‌ اما اگر آنها به جاى اين همه لجاجت و دشمنى با حق و جسارت و بى ادبى، راه راست را پيش مى‌گرفتند و مى‌گفتند:" ما كلام خدا را شنيديم و از در اطاعت درآمديم، سخنان ما را بشنو و ما را مراعات كن و به ما مهلت بده تا حقايق را كاملا درك كنيم، به نفع آنها بود و با عدالت و منطق و ادب كاملا تطبيق داشت".

وَ لكِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا" اما آنها بر اثر كفر و سركشى و طغيان از رحمت خدا به دور افتاده‌اند و دلهاى آنها آن چنان مرده است كه به اين زودى در برابر حق، زنده و بيدار نمى‌گردد فقط دسته كوچكى از آنها افراد پاكدلى هستند كه آمادگى پذيرش حقايق را دارند و

[1]- راعنا اگر از ماده رعى گرفته شود به معنى مراعات كن و مهلت بده مى‌باشد و اگر از ماده رعونت گرفته شود به معنى ما را تحميق كن مى‌باشد و بايد توجه داشت كه در صورت اول نون راعنا بدون تشديد و در صورت دوم با تشديد خواهد بود و از پاره‌اى از روايات استفاده مى‌شود كه گويا يهود مخصوصا نون را تشديد داده و آخر آن را مى‌كشيدند.