همان نام و شهرت و كسب شخصيت كاذب از اين طريق است كه آن نيز از آثار تكبر و خودخواهى آنها است.

وَ مَنْ يَكُنِ الشَّيْطانُ لَهُ قَرِيناً فَساءَ قَرِيناً آنها شيطان را دوست و رفيق خود انتخاب كردند و كسى كه چنين باشد بسيار بد رفيقى براى خود انتخاب كرده و سرنوشتى بهتر از اين نخواهد داشت، چون منطق و برنامه آنها همان منطق و برنامه رفيقشان شيطان است، او است كه به آنها مى‌گويد انفاق خالصانه موجب فقر مى‌شود: (الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ- بقره- 268) و بنا بر اين يا انفاق نمى‌كنند و بخل مى‌ورزند (چنان كه در آيه قبل اشاره شد) و يا اگر انفاق كنند در مواردى است كه از آن بهره‌بردارى شخصى خواهند كرد (چنان كه در اين آيه اشاره شده است).

از اين آيه ضمنا استفاده مى‌شود كه يك همنشين بد تا چه اندازه مى‌تواند در سرنوشت انسان مؤثر باشد، تا آنجا كه او را به آخرين درجه سقوط بكشاند.

و نيز از آن استفاده مى‌شود كه رابطه" متكبران" با" شيطان و اعمال شيطانى" يك رابطه مستمر است نه موقت و گاهگاهى، چرا كه شيطان را به عنوان رفيق و" قرين" و همنشين خود انتخاب كرده‌اند.

وَ ما ذا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ‌ ...

در اينجا به عنوان اظهار تاسف به حال اين عده مى‌فرمايد:" چه مى‌شد اگر آنها از اين بى‌راهه‌ها بازمى‌گشتند و ايمان به خدا و روز رستاخيز پيدا مى‌كردند، و از مواهبى كه خداوند در اختيار آنها گذاشته با اخلاص نيت و فكر پاك به بندگان خدا مى‌دادند، و از اين راه براى خود كسب سعادت و خوشبختى دنيا و آخرت مى- كردند" و با اينكه اين راه، صافتر و روشنتر و پرفايده‌تر است و راهى را كه آنها انتخاب كرده‌اند جز زيان و بدبختى نتيجه‌اى ندارد چرا در كار خود تجديد نظر نمى‌كنند؟!.