گويد:" نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ‌":" گناهان كوچك شما را مى‌پوشانيم" يعنى پرهيز از گناهان بزرگ خصوصا با فراهم بودن زمينه‌هاى آنها، يك نوع حالت" تقواى روحانى" در انسان ايجاد مى‌كند كه مى‌تواند آثار گناهان كوچك را از وجود او بشويد و در حقيقت آيه فوق همانند آيه‌ إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ‌: (هود- 114):

" حسنات، سيئات را از بين مى‌برند" مى‌باشد، و در واقع اشاره به يكى از آثار واقعى اعمال نيك است و اين درست به اين مى‌ماند كه مى‌گوئيم اگر انسان از مواد سمى خطرناك پرهيز كند و مزاج سالمى داشته باشد مى‌تواند آثار نامطلوب بعضى از غذاهاى نامناسب را بواسطه سلامت مزاج از بين ببرد.

و يا به تعبير ديگر: بخشش گناهان صغيره يك نوع" پاداش معنوى" براى تاركان گناهان كبيره است، و اين خود اثر تشويق كننده‌اى براى ترك كبائر دارد.

كجا صغيره تبديل به كبيره مى‌شود؟

ولى نكته مهمى كه در اينجا بايد به آن توجه داشت اين است كه گناهان صغيره، در صورتى صغيره هستند كه تكرار نشوند و علاوه بر آن به عنوان بى اعتنايى و يا غرور و طغيان انجام نگيرند زيرا صغائر طبق آنچه از قرآن و روايات اسلامى استفاده مى‌شود در چند مورد تبديل به كبيره مى‌گردد:

1- در صورتى كه تكرار گردد، همانطور كه از امام صادق ع نقل شده كه فرمود:

لا صغيرة مع الاصرار

:" هيچ گناهى با تكرار صغيره نيست" [1] 2- در صورتى كه گناه را كوچك بشمرد و تحقير كند، در نهج البلاغه مى‌خوانيم:

اشد الذنوب ما استهان به صاحبه‌

:" شديدترين گناهان آن است كه مرتكبش آن را كوچك بشمرد" [2]

[1]- اصول كافى جلد 2 صفحه 288.

[2]- نهج البلاغه كلمات قصار.