" يحرم من الرضاع ما يحرم من النسب‌

":" تمام كسانى كه از نظر ارتباط نسبى حرامند از نظر شيرخوارگى نيز حرام مى‌شوند".

البته مقدار شيرخوارگى كه تاثير در محرميت مى‌كند و همچنين شرائط و كيفيت آن، ريزه‌كاريهاى فراوانى دارد كه در كتابهاى فقهى آمده است.

[فلسفه تحريم محارم رضاعى‌]

فلسفه تحريم محارم رضاعى اين است كه با پرورش گوشت و استخوان آنها با شير شخص معينى شباهت به فرزندان او پيدا مى‌كند، مثلا زنى كه كودكى را به اندازه‌اى شير مى‌دهد كه بدن او با آن شير نمو مخصوصى مى‌كند يك نوع شباهت در ميان آن كودك و ساير فرزندان آن زن پيدا مى‌شود و در حقيقت هر كدام جزئى از بدن آن مادر محسوب مى‌گردند و همانند دو برادر نسبى هستند.

و در آخرين مرحله اشاره به دسته سوم از محارم كرده و آنها را تحت چند عنوان بيان مى‌كند:

1- وَ أُمَّهاتُ نِسائِكُمْ‌:" و مادران همسرانتان" يعنى به مجرد اينكه زنى به ازدواج مردى در آمد و صيغه عقد جارى گشت مادر او و مادر مادر او و ... بر او حرام ابدى مى‌شوند.

2- وَ رَبائِبُكُمُ اللَّاتِي فِي حُجُورِكُمْ مِنْ نِسائِكُمُ اللَّاتِي دَخَلْتُمْ بِهِنَ‌:

" و دختران همسرانتان كه در دامان شما قرار دارند به شرط اينكه با آن همسر آميزش جنسى پيدا كرده باشيد" يعنى تنها با عقد شرعى يك زن" دختران او" كه از شوهر ديگرى بوده‌اند بر شوهر حرام نمى‌شوند، بلكه مشروط بر اين است كه علاوه بر عقد شرعى با آن زن همبستر هم شده باشد. وجود اين قيد در اين مورد تاييد مى‌كند كه حكم مادر همسر كه در جمله سابق گذشت مشروط به چنين شرطى نيست، و به اصطلاح اطلاق حكم را تقويت مى‌كند.

گرچه ظاهر قيد" فِي حُجُورِكُمْ‌":" در دامان شما باشند" چنين مى‌فهماند كه اگر دختر همسر از شوهر ديگر در دامان انسان پرورش نيابد بر او حرام نيست ولى به قرينه روايات و مسلم بودن حكم، اين قيد به اصطلاح قيد احترازى نيست‌