همانطور كه غالب مفسران از آيه شريفه فهميده‌اند، آيه اشاره به مجازات زنان شوهردارى است كه آلوده" فحشاء" مى‌شوند، و مى‌گويد:" اگر همسران شما آلوده به" زنا" شدند، چهار نفر را به عنوان شهود بر اين كار دعوت كنيد، اگر چهار نفر به اين موضوع گواهى دادند، آنها را در خانه‌ها محبوس سازيد، تا مرگ آنها فرا رسد.

دليل بر اينكه آيه فوق اشاره به" زناى محصنه" مى‌كند، علاوه بر قرينه‌اى كه در آيه بعد است، تعبير به" مِنْ نِسائِكُمْ‌" (از همسرانتان) مى‌باشد، زيرا اين تعبير در مورد همسران در قرآن مكرر وارد شده است، بنا بر اين مجازات عمل منافى عفت براى زنان شوهردار در اين آيه" حبس ابد" تعيين شده است.

ولى بلا فاصله مى‌گويد:" أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا" (و يا اينكه خداوند راهى براى آنها قرار بدهد) بنا بر اين بايد مجازات حبس در باره آنها ادامه يابد، تا مرگ آنها فرا رسد، و يا اينكه قانون جديدى از طرف خداوند براى آنها معين شود.

از اين تعبير استفاده مى‌شود كه اين حكم، يك حكم موقت بوده، و از همان آغاز اعلام شده است كه در آينده (پس از آماده شدن محيط و افكار) حكم جديدى در باره آنها نازل خواهد شد، و در آن موقع زنانى كه مشمول اين قانون شده‌اند، و هنوز در قيد حيات هستند، طبعا از زندان آزاد خواهند شد، و مجازات ديگرى نيز در مورد آنها عملى نخواهد گرديد، آزادى آنها از زندان بخاطر الغاى حكم سابق است، و اما عدم اجراى مجازات جديد در باره آنها بخاطر اين است كه قانون مجازات شامل مواردى كه قبل از آمدن قانون انجام يافته نمى‌گردد، و به اين ترتيب قانون آينده هر چه باشد راهى براى نجات اين زندانيان است، ولى البته اين قانون جديد شامل حال تمام كسانى كه در آينده مرتكب مى‌شوند خواهد بود (دقت كنيد).

و اما اينكه بعضى احتمال داده‌اند كه منظور از جمله" أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَ‌