دارد و نه فرزند و هيچ مانعى ندارد كه عنوان" كلالة" هم بر شخص" متوفى" اطلاق شود و هم بر" اين دسته از خويشاوندان" (چنان كه در كتاب خود به اين موضوع تصريح كرده است).

و اما اينكه چرا قرآن به جاى بردن نام برادر و خواهر اين تعبير (كلالة) را انتخاب كرده؟ شايد بخاطر اين است كه اين گونه افراد كه نه پدر و مادر دارند و نه فرزندى مراقب باشند كه اموال آنها به دست كسانى خواهد رسيد كه نشانه ناتوانى او هستند و بنا بر اين پيش از آنكه ديگران از آن استفاده كنند خودشان آنها را در موارد ضرورى‌تر و لازم‌تر، در راه كمك به نيازمندان و حفظ مصالح اجتماعى صرف كنند.

اكنون به تفسير آيه بازگرديم:

وَ إِنْ كانَ رَجُلٌ يُورَثُ كَلالَةً أَوِ امْرَأَةٌ وَ لَهُ أَخٌ أَوْ أُخْتٌ فَلِكُلِّ واحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ‌:

آيه مى‌گويد:" اگر مردى از دنيا برود و برادران و خواهران از او ارث ببرند، يا زنى از دنيا برود و برادر و يا خواهرى داشته باشد هر يك از آنها يك ششم مال را به ارث مى‌برند".

اين در صورت است كه از شخص متوفى يك برادر و يك خواهر باقى بماند اما اگر بيش از يكى باشند مجموعا يك ثلث ميبرند يعنى بايد ثلث مال را در ميان خودشان تقسيم كنند (فَإِنْ كانُوا أَكْثَرَ مِنْ ذلِكَ فَهُمْ شُرَكاءُ فِي الثُّلُثِ‌). سپس اضافه مى‌كند" مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصى‌ بِها أَوْ دَيْنٍ‌": اين در صورتى است كه وصيت قبلا انجام گيرد و ديون از آن خارج شود" غير مضار" در حالى كه وصيت و همچنين دين جنبه زيان رسانيدن به ورثه نداشته باشد به اين معنى كه بيش از ثلث وصيت نكند، زيرا طبق رواياتى كه از پيغمبر اكرم ص و ائمه اهل بيت ع وارد