نسب) در ميان دو نفر پيدا مى‌شود مانند" ولاء عتق" يعنى اگر كسى برده خود را آزاد كند، و آن برده پس از مرگ هيچ گونه خويشاوند نسبى و سببى از خود به يادگار نگذارد، اموال او به آزاد كننده او ميرسد (و اين خود يك نوع تشويق و پاداش براى آزاد كردن بردگان است) و" ولاء ضمان جريرة" و آن پيمان خاصى بوده كه در ميان دو نفر به خواست و اراده خودشان برقرار ميشده، و طرفين متعهد ميشدند كه از يكديگر در موارد مختلفى دفاع كنند و پس از مرگ (در صورتى كه هيچ گونه خويشاوند نسبى و سببى نداشته باشد) از يكديگر ارث ببرند، و ديگر" ولاء امامت" است، يعنى اگر كسى از دنيا برود و هيچگونه وارث نسبى و سببى و غير آنها نداشته باشد، ميراث او به امام ع و به عبارت ديگر به- بيت المال مسلمين مى‌رسد.

البته هر يك از طبقات فوق شرائط و احكامى دارند كه در كتب فقهى مشروحا آمده است.

تفسير:

يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ‌ در اين آيه حكم طبقه اول وارثان (فرزندان و پدران و مادران) بيان شده است، و بديهى است كه هيچ رابطه خويشاوندى نزديكتر از رابطه فرزند و پدر نمى‌باشد، و لذا قرآن آنها را بر طبقات ديگر ارث مقدم داشته است.

در جمله نخست مى‌گويد:" خداوند به شما در باره فرزندانتان سفارش ميكند كه براى پسران دو برابر سهم دختران قائل شويد".

قابل توجه اينكه از نظر جمله‌بندى و طرز بيان ارث دختران اصل قرار داده شده و ارث پسران به صورت فرع و با مقايسه به آن تعيين گرديده، زيرا مى‌گويد:

" پسران دو برابر سهم دختران ميبرند" و اين يك نوع تاكيد روى ارث بردن دختران و مبارزه با سنتهاى جاهلى است كه آنها را به كلى محروم مى‌كردند (اما