مى‌كند كه گاهى مردم از آن غافل ميشوند، و آن اينكه: شما با يتيمان مردم همانگونه رفتار كنيد كه دوست مى‌داريد با يتيمان شما در آينده رفتار نمايند، منظره كودكان بى پناه، و اطفال بى‌سرپرست خود را كه تحت سرپرستى انسانى سنگدل و خائن قرار گرفته كه نه به احساسات آنها پاسخ مثبت مى‌دهد، و نه در اموال آنها رعايت عدالت مى‌كند در نظر بگيريد، اين منظره دردناك چه اندازه شما را ناراحت ميكند، و چه قدر به آينده فرزندان خود علاقه‌منديد؟ همان اندازه نسبت به فرزندان و يتيمان ديگران علاقه‌مند باشيد، و از ناراحتى آنها ناراحت شويد، بنا بر اين، مفهوم آيه چنين است:" آنها كه از وضع آينده فرزندان خود مى‌ترسند، بايد از خيانت در باره يتيمان و آزار آنها بترسند".

اصولا مسائل اجتماعى همواره به شكل يك سنت از امروز به فردا. و از فردا به آينده دور دست سرايت مى‌كند، آنها كه سنت ظالمانه‌اى در اجتماع مى‌گذارند و مثلا رسم" آزار به يتيمان" را در جامعه رواج مى‌دهند، در حقيقت خود عاملى هستند كه در آينده با فرزندانشان نيز چنين شود، بنا بر اين نه تنها به فرزندان ديگران ستم مى‌كنند، بلكه راه ستمگرى را به فرزندان خود نيز هموار مى‌سازند.

فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً" اكنون كه چنين است بايد سرپرستان ايتام، از مخالفت با احكام خدا بپرهيزند و با يتيمان، با زبان ملايم و عباراتى سرشار از عواطف انسانى سخن بگويند" تا ناراحتى درونى و زخمهاى قلب آنها به اين وسيله التيام يابد.

اين دستور عالى اسلامى كه در جمله فوق بيان شد، اشاره به يك نكته روانى در مورد پرورش يتيمان مى‌كند كه درخور نهايت دقت است و آن اينكه: نيازمندى كودك يتيم، منحصر به خوراك و پوشاك نيست، بلكه پاسخ گفتن به عواطف و احساسات قلبى او مهمتر است و در ساختمان آينده او فوق العاده مؤثر مى‌باشد زيرا طفل يتيم بسان ديگران، انسان است، و بايد از نظر نيازهاى عاطفى نيز تغذيه شود، بايد از محبت‌ها و نوازشهاى يك كودك كه در دامان پدر و مادر است بهره‌مند