كه قدرت بر ازدواج داشته باشند و روشن است كسى كه قدرت بر ازدواج دارد قدرت بر تشكيل خانواده خواهد داشت، و چنان كسى بدون سرمايه نمى‌تواند به اهداف خود برسد، بنا بر اين آغاز زندگى زناشويى با آغاز زندگى اقتصادى مستقل همراه است، و به عبارت ديگر ثروت آنها موقعى بدستشان داده مى‌شود كه هم به بلوغ جسمى برسند و نياز آنها به مال شديد شود، و هم بلوغ فكرى پيدا كنند و توانايى براى حفظ مال داشته باشند.

3- تعبير به" آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً" اشاره به اين است كه رشد آنها كاملا مسلم شود زيرا" آنستم" از ماده" ايناس" به معنى مشاهده و رؤيت مى‌باشد، و اين ماده از ماده انسان كه يكى از معانى آن مردمك چشم است گرفته شده (در حقيقت هنگام رؤيت و مشاهده از" انسان" يعنى مردمك چشم مدد گرفته مى‌شود و به همين جهت از مشاهده كردن تعبير به ايناس شده است).

وَ لا تَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا- سپس بار ديگر به سرپرستان تاكيد مى‌كند كه به هيچ عنوانى اموال يتيمان را حيف و ميل نكنند، و پيش از آنكه بزرگ شوند سرمايه آنها را از بين نبرند.

وَ مَنْ كانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ كانَ فَقِيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ‌:

يعنى سرپرستان ايتام اگر متمكن و ثروتمندند نبايد به هيچ عنوانى از اموال ايتام استفاده كنند و اگر فقير و نادار باشند تنها مى‌توانند در برابر زحماتى كه بخاطر حفظ اموال يتيم متحمل مى‌شوند با رعايت عدالت و انصاف، حق الزحمة خود را از اموال آنها بردارند.

در اين زمينه رواياتى نيز وارد شده و مضمون آيه را چنان كه گفته شد توضيح داده است، از جمله در روايتى از امام صادق ع مى‌خوانيم:

فذلك رجل يحبس نفسه عن المعيشة فلا باس ان ياكل بالمعروف اذا كان يصلح لهم فان كان المال قليلا فلا ياكل منه شيئا

:" منظور كسى است كه سرپرستى مال يتيم، او را از