[سوره النساء (4): آيه 2]

وَ آتُوا الْيَتامى‌ أَمْوالَهُمْ وَ لا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَهُمْ إِلى‌ أَمْوالِكُمْ إِنَّهُ كانَ حُوباً كَبِيراً (2)

ترجمه:

2- و اموال يتيمان را (هنگامى كه به حد رشد رسيدند) به آنها بدهيد، و اموال بد (خود) را با اموال خوب (يتيمان) تبديل نكنيد، و اموال آنها را با اموال خودتان (به وسيله مخلوط كردن يا تبديل نمودن) نخوريد. زيرا اين گناه بزرگى است.

شان نزول:

شخصى از قبيله" بنى غطفان" برادر ثروتمندى داشت كه از دنيا رفت، و او به عنوان سرپرستى از يتيمان برادر اموال او را به تصرف درآورد، و هنگامى- كه برادرزاده به حد رشد رسيد، از دادن حق او امتناع ورزيد، موضوع را به- خدمت پيامبر عرض كردند آيه نخست نازل گرديد، و مرد غاصب بر اثر شنيدن آن توبه كرد و اموال را به صاحبش بازگرداند و گفت" اعوذ باللَّه من الحوب الكبير":" به خدا پناه ميبرم از اينكه آلوده به گناه بزرگى شوم".

تفسير:

خيانت در اموال يتيمان ممنوع‌

در هر اجتماعى بر اثر حوادث گوناگون پدرانى از دنيا ميروند و فرزندان صغيرى از آنها باقى ميمانند منتها در جوامع ناسالم كه گرفتار جنگهاى داخلى هستند، مانند جامعه عرب در زمان جاهليت، تعداد اينگونه كودكان يتيم بسيار