تقوى و پرهيزكارى بجايى نميرسد، لذا اين سوره را كه محتوى همه اين مسائل است با دعوت به تقوى آغاز ميكند.

و براى معرفى خدايى كه نظارت بر تمام اعمال انسان دارد به يكى از صفات او اشاره ميكند كه ريشه وحدت اجتماعى بشر است" الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ"" آن خدايى كه همه شما را از يك انسان پديد آورد" و بنا بر اين امتيازات و افتخارات موهومى كه هر دسته‌اى براى خود درست كرده‌اند از قبيل امتيازات نژادى، زبانى، منطقه‌اى، قبيله‌اى و مانند آن كه امروز منشا هزار گونه گرفتارى در جامعه‌هاست، در يك جامعه اسلامى نبايد وجود داشته باشد چه اينكه همه از يك اصل سرچشمه گرفته و فرزندان يك پدر و مادرند و در آفرينش از يك گوهرند.

توجه به اينكه جامعه عصر پيامبر يك جامعه به تمام معنى قبيله‌اى بود اهميت اين مبارزه را روشنتر مى‌سازد و نظير اين تعبير در موارد ديگرى از قرآن مجيد نيز هست كه در جاى خود به آن اشاره خواهد شد.

اكنون ببينيم منظور از نَفْسٍ واحِدَةٍ كيست؟

آيا منظور از نفس واحده يك فرد شخصى است يا يك واحد نوعى (يعنى جنس مذكر) شكى نيست كه ظاهر اين تعبير همان واحد شخصى را مى‌رساند و اشاره به نخستين انسانى است كه قرآن او را بنام آدم پدر انسانهاى امروز معرفى كرده و تعبير" بنى آدم" كه در آيات فراوانى از قرآن وارد شده نيز اشاره بهمين است و احتمال اينكه منظور وحدت نوعى بوده باشد از ظاهر آيه بسيار دور است.

وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها اين جمله ميگويد" همسر آدم از او آفريده شد" بعضى از مفسران از اين تعبير، چنين فهميده‌اند كه همسر آدم،" حوا" از بدن آدم آفريده شده و پاره‌اى از روايات غير معتبر را كه ميگويد: حوا از يكى از دنده‌هاى آدم آفريده شده شاهد بر آن گرفته‌اند (در فصل دوم از سفر تكوين تورات نيز به اين معنى تصريح شده است).