به او حيات و زندگى پاكيزه‌اى مى‌بخشيم و پاداش آنها را به نحو احسن خواهيم داد".

اين آيات و آيات فراوان ديگر در عصر و زمانى نازل گرديد كه بسيارى از ملل دنيا در انسان بودن جنس زن ترديد داشتند و آن را يك موجود نفرين شده، و سرچشمه گناه و انحراف و مرگ ميدانستند!.

بسيارى از ملل پيشين حتى معتقد بودند كه عبادات زن در پيشگاه خدا مقبول نيست. بسيارى از يونانى‌ها زن را يك موجود پليد و از عمل شيطان ميدانستند، رومى‌ها و بعضى از يونانى‌ها معتقد بودند كه اصولا زن داراى روح انسانى نيست و بنا بر اين روح انسانى منحصرا در اختيار مردان است.

جالب اينكه تا همين اواخر علماى مسيحى در اسپانيا در اين باره بحث ميكردند كه آيا زن مثل مرد، روح انسانى دارد و روح او بعد از مرگ جاودان خواهد ماند يا نه؟ و پس از مباحثاتى به اينجا رسيدند كه چون روح زن برزخى است ميان روح انسان و حيوان، جاويدان نيست بجز روح مريم‌ [1]! از اينجا روشن ميشود اينكه پاره‌اى از افراد بى اطلاع گاهى اسلام را متهم ميكنند كه اسلام دين مردها است نه زنها، چه اندازه از حقيقت دور است، به طور كلى اگر در پاره‌اى از قوانين اسلام به خاطر تفاوتهاى جسمى و عاطفى كه ميان زن و مرد وجود دارد تفاوتهايى از نظر مسئوليتهاى اجتماعى ديده مى‌شود به هيچ وجه به ارزش معنوى زن لطمه نمى‌زند، و از اين لحاظ زن و مرد با يكديگر تفاوتى ندارند و درهاى سعادت به طور يكسان بروى هر دو باز است، چنان كه در آيه مورد بحث خوانديم‌ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ‌" همه از يك جنس و يك جامعه هستيد".

[1]- به كتابهاى" وسترمارك" و" عذر تقصير به پيشگاه محمد (ص)" و" حقوق زن در اسلام" و ساير كتابهاى مربوط به عقائد و آراء بشرى مراجعه شود.