تفسير: نفاق‌افكنان‌

قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلى‌ ما تَعْمَلُونَ‌:

در اين آيه روى سخن به اهل كتاب كه منظور در اينجا يهود است مى‌باشد، و خداوند به پيغمبرش فرمان مى‌دهد كه با زبان ملامت و سرزنش از آنها بپرسد انگيزه آنها در كفر ورزيدن به آيات خدا چيست؟ در حالى كه مى‌دانند خداوند از اعمال آنان آگاه است.

منظور از آيات خدا در اينجا يا آياتى است كه در تورات در باره نشانه‌هاى پيامبر اسلام وارد شده بود، و يا مجموعه آيات و معجزاتى است كه به پيامبر اسلام نازل گرديد و حكايت از حقانيت او مى‌كرد.

قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَها عِوَجاً وَ أَنْتُمْ شُهَداءُ:

سپس آنها را ملامت مى‌كند كه اگر خود شما حاضر به پذيرفتن حق نيستيد چه اصرارى داريد كه ديگران را نيز از راه خدا منحرف سازيد، و راه مستقيم الهى را در نظر آنها كج و نادرست جلوه دهيد؟ در حالى كه شما بايد نخستين دسته‌اى باشيد كه اين منادى الهى را" لبيك" گوئيد، زيرا بشارات ظهور اين پيامبر قبلا در كتب شما داده شده و شما گواه بر آنيد (وَ أَنْتُمْ شُهَداءُ).

بنا بر اين چرا با سمپاشيها و وسوسه‌ها و القاى شبهات و روشن ساختن آتش كينه‌هاى فراموش شده، مردم را از راه مستقيم الهى دور مى‌سازيد، و علاوه بر انحراف خود بار سنگين مسئوليت انحراف ديگران را نيز بر دوش مى‌كشيد؟! چرا؟

وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ‌:

در پايان آيه آنها را تهديد مى‌كند كه خدا هرگز از اعمال شما غافل نيست.

شايد تعبير به" عدم غفلت خداوند" در اينجا بخاطر اين باشد، كه: يهود