نه تنها سخنان آنها را ميشنويم بلكه همه آنها را مى‌نويسيم"- بديهى است منظور از نوشتن همانند نوشتن ما در صفحه كاغذ نيست، بلكه منظور نگاهدارى آثار عمل است كه طبق قانون بقاى" انرژى- ماده" همواره در جهان باقى خواهد ماند، و حتى كتابت و نوشتن فرشتگان خداوند نيز نوعى نگاهدارى عمل است كه از هر كتابتى بالاتر مى‌باشد.

سپس مى‌گويد: نه تنها اين سخن كفر آميز آنها را مى‌نويسيم، پيامبرانى را هم كه بنا حق كشتند ثبت مى‌كنيم (وَ قَتْلَهُمُ الْأَنْبِياءَ).

يعنى مبارزه جمعيت يهود و صف‌بندى آنها در برابر پيامبران، تازه نيست اين نخستين بار نيست كه يهود، پيامبرى را استهزا مى‌كنند، آنها در طول تاريخ خود از اين نوع جنايات فراوان دارند، جمعيتى كه جرئت و جسارت را بجايى برساند كه جمعى از پيامبران خدا را بقتل برسانند چه جاى تعجب كه چنين سخنان كفرآميزى به زبان جارى كنند؟! ممكن است گفته شود كشتن پيامبران، مربوط به يهوديان عصر پيامبر اسلام ص نبود، ولى همانطور كه سابقا هم گفته‌ايم، اين نسبت بخاطر آن است كه آنها به اعمال نياكان خود راضى بودند، و به همين جهت در مسئوليت آن، سهيم و شريك بوده‌اند.

اما ثبت و حفظ اعمال آنها بى جهت نيست، براى اين است كه روز رستاخيز آن را در برابر آنها قرار دهيم و بگوئيم اكنون نتيجه اعمال خود را بصورت عذاب سوزان بچشيد (وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِيقِ‌).

اين عذاب دردناك كه هم اكنون، تلخى آن را مى‌چشيد، نتيجه اعمال خود شما است، اين شما بوديد كه بخود ستم كرديد، خدا هرگز به كسى ستم نخواهد كرد (ذلِكَ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ).

اصولا اگر امثال شما جنايتكاران، مجازات اعمال خود را نبينيد و در رديف نيكوكاران قرار گيريد، اين نهايت ظلم است و اگر خدا، چنين نكند" ظلام"