[سوره آل‌عمران (3): آيات 176 تا 177]

وَ لا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً يُرِيدُ اللَّهُ أَلاَّ يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ (176) إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (177)

ترجمه:

176- كسانى كه در راه كفر بر يكديگر پيشى مى‌گيرند، تو را غمگين نسازند، زيرا آنها هرگز زيانى به خداوند نمى‌رسانند (بعلاوه) خدا مى‌خواهد (آنها را بحال خود واگذارد و در نتيجه) بهره‌اى براى آنها در آخرت قرار ندهد، و براى آنها مجازات بزرگى است.

177- كسانى كه ايمان را دادند و كفر را خريدارى كردند هرگز به خدا زيانى نمى‌رسانند و براى آنها مجازات دردناكى است.

تفسير: تسليت به پيامبر (ص)

وَ لا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ روى سخن در اين آيه به پيامبر ص است و به دنبال حادثه دردناك احد، خداوند او را تسليت مى‌گويد كه اى پيامبر! از اين كه مى‌بينى جمعى در راه كفر، بر يكديگر پيشى مى‌گيرند، و گويا با هم مسابقه گذاشته‌اند، هيچگاه غمگين مباش، زيرا:

آنها هرگز هيچگونه زيانى به خداوند نمى‌رسانند (إِنَّهُمْ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً) بلكه خودشان در اين راه زيان مى‌بينند، اصولا نفع و ضرر و سود و زيان براى موجوداتى است كه وجودشان از خودشان نيست، اما خداوند ازلى و ابدى كه از