و هنگامى كه با دشمنان روبرو مى‌شوند، مردم جهان، نميتوانند ميزان ثواب آنها را درك كنند.

و هنگامى كه گام به ميدان براى نبرد بگذارند و نيزه‌ها و تيرها رد و بدل شود، و جنگ تن بتن شروع گردد، فرشتگان با پر و بال خود اطراف آنها را ميگيرند و از خدا تقاضا ميكنند كه در ميدان، ثابت قدم باشند، در اين هنگام منادى صدا ميزند

الجنة تحت ظلال السيوف‌

: بهشت در سايه شمشيرها است، در اين هنگام ضربات دشمن بر پيكر شهيد، ساده‌تر و گواراتر از نوشيدن آب خنك در روز گرم تابستان است.

و هنگامى كه شهيد از مركب فرو مى‌غلطد، هنوز به زمين نرسيده، حوريان بهشتى به استقبال او مى‌شتابند و نعمتهاى بزرگ معنوى و مادى كه خدا براى او فراهم ساخته است، براى او شرح ميدهند.

و هنگامى كه شهيد بروى زمين قرار ميگيرد، زمين ميگويد: آفرين بر روح پاكيزه‌اى كه از بدن پاكيزه پرواز ميكند، بشارت باد بر تو،

ان لك ما لا عين رأت و لا اذن سمعت و لا خطر على قلب بشر

: نعمتهايى در انتظار تو است كه هيچ چشمى نديده و هيچ گوشى نشنيده و بر قلب هيچ انسانى خطور نكرده است و خداوند مى‌فرمايد: من سرپرست بازماندگان اويم، هر كس آنها را خشنود كند مرا خشنود كرده است و هر كس آنها را بخشم آورد مرا بخشم آورده است ... [1]

[1]- آنچه در بالا ذكر شد خلاصه روايتى است كه مفسر بزرگ اسلام مرحوم طبرسى در مجمع البيان ذيل آيه فوق نقل كرده است.