[سوره آل‌عمران (3): آيات 169 تا 171]

وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ (169) فَرِحِينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (170) يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ (171)

ترجمه:

169- (اى پيامبر) هرگز گمان مبر آنها كه در راه خدا كشته شده‌اند مردگانند، بلكه آنها زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.

170- آنها بخاطر نعمتهاى فراوانى كه خداوند از فضل خود به آنها بخشيده است خوشحالند و بخاطر كسانى كه (مجاهدانى كه) بعد از آنها به آنان ملحق نشدند (نيز) خوشوقتند (زيرا مقامات برجسته آنها را در آن جهان مى‌بينند و مى‌دانند) كه نه ترسى بر آنها است و نه غمى خواهند داشت.

171- و (نيز) از نعمت خدا و فضل او (نسبت به خودشان خوشحال و مسرور مى‌شوند و (مى‌بينند كه) خداوند پاداش مؤمنان را ضايع نمى‌كند (نه پاداش شهيدان و نه پاداش مجاهدانى كه شهيد نشدند).

تفسير:

زندگان جاويد

بعضى از مفسران معتقدند كه آيات فوق در باره شهداى احد نازل شده و بعضى ديگر در باره شهداى بدر ميدانند، ولى حق اين است كه پيوند اين آيات با آيات گذشته نشان ميدهد، بعد از حادثه احد نازل شده است. اما مضمون و محتواى آيات‌