سابق متروك شده، و معنى تازه‌اى مساوى" چه بسيار" پيدا كرده است.

" ربيون" جمع" ربى" (بر وزن ملى) است و به كسى گفته مى‌شود كه ارتباط و پيوند او با خدا محكم باشد، با ايمان، دانشمند و با استقامت و با اخلاص باشد.

پيامبران بسيارى بودند كه خدا پرستان مبارزى در صف ياران آنها قرار داشتند.

سپس رفتار و گفتار آنها را چنين شرح مى‌دهد:

آنان به يارى پيامبران خود برخاستند و از تلفات سنگين و جراحات سخت و مشكلات طاقتفرسايى كه در راه خدا ديدند هرگز سست و ناتوان نشدند، آنها در مقابل دشمن هيچگاه تضرع و زارى و خضوع و كرنش نكردند و تسليم نشدند (ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا) بديهى است خداوند هم چنين افرادى را دوست دارد كه دست از مقاومت بر نمى‌دارند (وَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ‌).

آنها به هنگامى كه احيانا بر اثر اشتباهات يا سستيها، يا لغزشهايى گرفتار مشكلاتى در برابر دشمن مى‌شدند به جاى اينكه ميدان را به او بسپارند و يا تسليم شوند و يا فكر ارتداد و بازگشت به كفر در مغز آنها پيدا شود، روى به درگاه خدا مى‌آوردند و ضمن تقاضاى عفو و بخشش از گناهان خود از پيشگاه خداوند تقاضاى صبر و استقامت و پايمردى مى‌كردند و مى‌گفتند:" رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا فِي أَمْرِنا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ‌": بار پروردگارا گناهان ما را بيامرز و از تندرويهاى ما درگذر، و ما را ثابت قدم بدار و بر كافران پيروز بگردان. آنها با اين طرز تفكر و عمل به زودى پاداش خود را از خدا مى‌گرفتند هم پاداش اين جهان كه فتح و پيروزى بر دشمن بود و هم پاداش جهان ديگر،