زمستان سرماى هوا شكسته شده است، و روح و جان انسان در اين موقع آماده هر گونه فعاليت است.

" سجى" از ماده" سجو" (بر وزن سرد، و بر وزن غلو) در اصل به معنى" سكون و آرامش" است، و به معنى" پوشاندن" و" تاريك شدن" نيز آمده است و لذا هنگامى كه" ميت" در كفن مى‌پيچند" مسجى" به او گفته مى‌شود، ولى در اينجا همان معنى اصلى را مى‌بخشد كه سكون و آرامش است، به همين جهت شبهايى كه باد نمى‌وزد ليلة ساجية (شب آرام) مى‌گويند و به درياى خالى از طوفان و امواج خروشان" بحر ساج" (درياى آرام) گفته مى‌شود.

در هر حال آنچه در شب مهم است همان آرامشى است كه بر آن حكمفرما است، و طبعا اعصاب و روح انسان را در آرامش فرو مى‌برد، و براى تلاش و كوشش فردا و فرداها آماده مى‌سازد، و از اين نظر نعمت بسيار مهمى است كه شايسته است سوگند به آن ياد شود.

ميان اين دو قسم و محتواى آيه شباهت و رابطه نزديكى وجود دارد، روز همچون نزول نور وحى بر قلب پاك پيامبر ص است و شب همچون انقطاع موقت وحى كه آن نيز در بعضى از مقاطع لازم است.

" پروردگارت هرگز تو را ترك نگفته، و هرگز مورد خشم قرار نداده است" (ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى‌).

" ودع" از ماده" توديع" به معنى ترك گفتن و وداع كردن است.

" قلى" از ماده" قلا" (بر وزن صدا) به معنى شدت بغض و عداوت است و از ماده" قلو" (بر وزن سرو) به معنى پرتاب كردن نيز آمده است.

راغب معتقد است كه اين هر دو به يك معنى باز مى‌گردد، زيرا كسى‌